Badanie dostarczające dowodów, że komórki zapalne obciążane są glinem poprzez barierę krew-mózg oraz membrany oponowe.
Dnia 27 listopada 2017 roku, Staffordshire, UK – nowe badanie opublikowane w czasopiśmie naukowym Journal of Trace Elements in Medicine and Biology dostarcza solidnych podstaw do twierdzenia, że glin (aluminium) jest czynnikiem etiologicznym w zaburzeniach ze spektrum autyzmu (ASD), według badaczy z Keele University w Anglii.

W badaniu wykorzystali oni absorbcyjną spektrometrię atomową w odmianie transversely heated graphite furnace atomic absorption, by po raz pierwszy zmierzyć zawartość glinu w tkankach mózgu pobranych od osobników, którzy mieli zdiagnozowane zaburzenia ze spektrum autyzmu. Wyniki wykazały, że osoby te miały jeden z najwyższych poziomów aluminium kiedykowiek określonych w tkankach ludzkiego mózgu.
Średnia zawartość glinu (odchylenie standardowe) u pięciu osobników dla każdego płatu wyniosło 3,82 (5,42), 2,30 (2,00), 2,79 (4,05) i 3,82 (5,17) μg/g suchej masy dla, odpowiednio, płatów potylicznego, czołowego, skroniowego i ciemieniowego. Poprzednie pomiary 60 mózgów osobników nie cierpiących na zaburzenia ze spektrum autyzmu wykazały przeciętną zawartość 1 μg/g suchej masy tkanki mózgu.

„To bardzo zastanawiające, dlaczego poziom glinu w płacie potylicznym 15-letniego chłopca z autyzmem jest co najmniej 10 razy wyższy niż ten, który można uznać za akceptowalny u dorosłego w podeszłym wieku?” – powiedział dr Christopher Exley, profesor chemii bionieorganicznej (dziedzina chemii badająca rolę metali w układach biologicznych – dop. tłum.), a jednocześnie autor badania. Kolejne przełomowe badanie Exleya i jego zespołu, opublikowane rok wcześniej, ustaliło podobnie wysoki poziom aluminium w mózgach osobników, którzy zmarli na znajomą chorobę Alzheimera.

Zmianę swoich poglądów odnośnie do roli aluminium i związku obciążenia nim ze szczepionkami Exley omawia w poniższym filmie:



Podczas gdy poziom glinu w każdym z pięciu mózgów był nadzwyczajnie wysoki, za miejsca poboru próbek z mózgu posłużyły wyjątkowo miarodajne lokalizacje. Większość glinu zidentyfikowano wewnątrz komórek nieneuronowych, włącznie z mikroglejem i astrocytami. Glin został również odnaleziony w limfocytach w oponach mózgowych i w podobnych komórkach zapalnych w naczyniach mózgu. Według badaczy, było to wyraźnym dowodem, że komórki zapalne otrzymały pokażną dawkę aluminium, które dostało się do mózgu poprzez błony oponowe i barierę krew-mózg.

Do pokazania ognisk glinu w próbkach z mózgów dziesięciu dawców użyta została mikroskopia fluorescencyjna zorientowana na glin. Wyniki silnie wskazują, że glin wnika do mózgów osób ze spektrum autyzmu poprzez komórki zapalne, które zostały obciążone tym metalem poprzez krew i/lub limfę, jak zostało to wykazane w przypadku monocytów i miejsc wstrzyknięcia szczepionek zawierających adjuwant glinowy (np. fosforan glinu dop. tłum).



Fakt, że większość glinu odnalezionego w tkankach mózgu osób z zespołem spektrum autyzmu była wewnątrzkomórkowa i związana z komórkami nie będącymi neuronami jest, przynajmniej jak dotąd, unikalny dla zespołu spektrum autyzmu i być może rozpocznie próby wyjaśnienia, dlaczego młodzi nieletni mają tak wysoki poziom aluminium w swoich mózgach.

„Badanie nie wnioskuje, że aluminium jest przyczyną autyzmu” – powiedział Exley, który jest również autorem publikacji „Narażenie ludzi na glin” (ang. „Human Exposure to Aluminium”). „Jednakże te bardzo wysokie stężenia neurotoksyny w tkankach mózgu nie mogą zostać uznane za błahe i będą prowadziły do neurodegeneracji w porażonych tkankach”.

Badanie zostało ufundowane przez Children’s Medical Safety Research Institute, organizację non-profit oddaną finansowaniu niezależnych badań nad przyczynami dzisiejszej epidemii chronicznych chorób i niepełnosprawności dziecięcych.

Źródło:
http://info.cmsri.org