Będę dziś mówił o autoimmunologicznym aspekcie szczepionek i jego roli w rozwoju autyzmu jako choroby, która od długiego czasu ignorowana jest w kręgach medycznych i przez Rząd Federalny, bez względu na to, że częstotliwość zachorowalności rośnie w zastraszającym tempie. Wiadomo, że około pół miliona Amerykanów, głównie dzieci, i miliony ludzi na całym świecie, cierpią na autyzm – ciężką chorobę porażającą wyższe funkcje mózgu, takie jak: interakcje społeczne, kontakty, język, wyobraźnia i percepcja. To upośledzenie umysłowe towarzyszy choremu przez całe życie i ma niszczycielskie skutki dla pacjenta i jego rodziny. Rodziny, w których dorastają dzieci chore na autyzm, zmuszone są do ponoszenia ogromnych nakładów finansowych.

Od dawna wiadomo, że żywe wirusy są w stanie przez długie lata ukrywać się we wnętrzu komórek-żywicieli, nie wywołując ostrej choroby. W większości przypadków materiał genetyczny wirusa (w postaci oddzielnej cząstki lub «episomy» ) wbudowuje się do genomu komórki-żywiciela i rozmnaża się wraz z nim. Komórka przy tym otrzymuje instrukcje i w zasadzie normalnie funkcjonuje, równolegle syntezując własne białka i białka wirusa. Latentne wirusy uznawane są za przyczynę trzech różnych postaci chorób prze­wlek­łych:

1. Ostrych schorzeń nawracających, takich jak opryszczka, półpasiec, brodawczaki itd.

2. Chorób wirusowych o powolnym przebiegu, podostrych lub przewlekłych, zazwyczaj postępujących i często śmiertelnych (na przykład kuru , choroba Creutzfeldta-Jakoba [choroba wściekłych krów – dop. red.], rozlana korowo-oponowa angiomatoza mózgu, możliwe że również zespół Guillaina-Barrégo).

3. Niektórych nowotworów łagodnych i złośliwych.

W każdej z tych postaci latentny wirus bytuje w komórce stanowiącej jej ofiarę w charakterze obcego elementu, tak że układ immunologiczny, jeśli jest w stanie jeszcze reagować, musi kontynuować produkcję odpowiednich przeciwciał. Jednak jeśli wirus pozostaje wbudowany w genom komórki-żywiciela, przeciwciała te będą nastawione wrogo wobec samej komórki.

Stała obecność żywych wirusów i innych obcych antygenów w organizmie nieuchronnie wywołuje reakcje autoimmunologiczne, gdyż zniszczenie zarażonych komórek stanowi jedyny sposób pozwalający organizmowi pozbyć się tego stałego bodźca antygenowego. Podczas zwykłego szczepienia żywe wirusy i inne uczulające materiały wprowadza się do krwiobiegu, a więc nasuwa się wniosek, że prowadzi to do znacznego wzrostu liczby przypadków zachorowań autoimmunologicznych.

Moscowitz R., The Case Against Immunizations, „Journal of the American Institute of Homeopathy”, Mar 1983, 76, s. 7.