Podstawowe informacje

• Gdy w 1981 roku w Gwinei Bissau wprowadzono szczepionki DTP i OPV, podając je w różnym wieku, zależnie od daty urodzenia, powstał eksperyment w warunkach naturalnych polegający na wcześniejszym lub późniejszym zaszczepieniu.

• Wśród dzieci pomiędzy 3 a 5 miesiącem życia u tych, które otrzymały szczepionki DTP i OPV wcześniej wystąpiła 5-krotnie wyższa umieralność niż u dzieci jeszcze nieszczepionych.

• Wyniki jedynych dwóch badaniach, jakie przeprowadzono na temat wprowadzenia szczepionek DTP i OPV, wskazują na to, że jednoczesne podawanie OPV z DTP mogło zmniejszać negatywne skutki podania DTP.

Dotychczas przeprowadzono niewiele badań na temat przeżywalności dzieci po wprowadzeniu szczepionek DTP i OPV w krajach o niskich dochodach. Te szczepionki wprowadzono w 1981 roku w Gwinei Bissau, w społeczności miejskiej, podając je niemowlętom od 3 miesiąca życia – podczas odbywających się w 3. miesiącu życia wizyt u lekarza w celu zważenia dzieci. Zależnie od daty urodzenia, dzieci przypisano do grup, które miały otrzymać szczepionki wcześniej lub później, w okresie od 3. do 5. miesiąca życia. W tym naturalnym eksperymencie u zaszczepionych dzieci wystąpiła 5-krotnie wyższa umieralność niż u dzieci jeszcze niezaszczepionych szczepionką DTP. Szczepienie wyłącznie szczepionką DTP wiązało się z wyższą umieralnością niż szczepionkami DTP i OPV. Szczepionka DTP może więc mieć negatywny wpływ na przeżywalność dzieci.

Abstrakt

Tło badań

Zbadaliśmy kwestie wprowadzenia szczepionki przeciwko błonicy tężcowi, krztuścowi (DTP) oraz doustnej szczepionki przeciwko polio (OPV) w społeczności miejskiej, w Gwinei Bissau na początku lat 80.

Metodyka

Od 1978 roku populację dzieci ważono co 3 miesiące. Od czerwca 1981 roku w czasie tych sesji od 3 miesiąca życia, podawano szczepionki DTP i OPV. Ze względu na wspomniane 3-miesięczne odstępy między sesjami, w ramach „naturalnego eksperymentu”, dzieci, zależnie od daty daty urodzin, otrzymały szczepionki wcześniej lub później, w okresie od 3 do 5 miesiąca życia. W badaniu uwzględniliśmy dzieci, które w momencie rozpoczęcia szczepień były w wieku poniżej 6 miesiąca życia i urodziły się do końca grudnia 1983 roku. Przy użyciu modeli proporcjonalnego hazardu Coxa porównaliśmy umieralność pomiędzy 3 a 5 miesiącem życia dzieci zaszczepionych DTP i jeszcze niezaszczepionych DTP.

Wyniki

Wśród dzieci w wieku od 3 do 5 miesięcy, które otrzymały szczepionkę DTP (± OPV) stosunek wskaźników hazardu (HR) umieralności w porównaniu do dzieci jeszcze nieszczepionych DTP wyniósł 5,00 (przedział ufności 95% 1,53–16,3). Różnice czynników tła nie wyjaśniają tego rezultatu. Negatywny wpływ był szczególnie silny u dzieci, które otrzymały tylko szczepionkę DTP, bez szczepionki OPV, (HR = 10,0 (2,61–38,6)). Po wprowadzeniu tych szczepionek wzrosła ogólna umieralność niemowląt po 3 miesiącu życia (HR = 2,12 (1,07–4,19)).

Podsumowanie

Podawanie szczepionki DTP wiązało się ze zwiększoną umieralnością; podawanie szczepionki OPV może modyfikować skutek podania szczepionki DTP.

Źródło:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15082643

Na dane z tego samego okresu i wcześniejsze ich analizy powołuje się dr Aleksander Kotok w swojej książce. Szczegóły możliwych powikłań po szczepionce DTP opisano w czterech rozdziałach książki: Błonica, Tężec, Krztusiec oraz Powikłania poszczepienne.

Szczepionka DTP podawana w Polsce wciąż zawiera 25 mikrogramów rtęci. Liczne są powikłania po niej, z których część, jak to zwykle bywa, nie jest łączona ze szczepionką.
Właśnie po tej szczepionce drastycznie pogorszył się stan zdrowia Kamili Kosek. Wpierw pojawiła się u niej padaczka lekooporna. Dziewczynka jest już od kilku lat w stanie śpiączki.
W jednym z niedawnych programów Sprawa dla reportera można zapoznać się ze zdarzeniem, kiedy 13-letnia Weronika straciła wzrok po podaniu szczepionki DTP (ZOBACZ PROGRAM NA STRONIE TVP). 

Książka Aleksandra Kotoka omawia niektóre mechanizmy powodowania uszkodzeń, w tym nieurologicznych, przez komponenty szczepionki DTP.