ABSTRAKT

Znaczenie  Szczepienie niemowląt z bardzo małą masą urodzeniową (ang. extremely low-birth-weight infants, w skrócie ELBW) w oddziałach intensywnej terapii noworodków (ang. neonatal intensive care unit, w skrócie NICU) wiąże się z występowaniem skutków ubocznych, w tym gorączki, bezdechu czy bradykardii, bezpośrednio po szczepieniu. Występowanie tych skutków ubocznych prowadzi do dylematów diagnostycznych oraz, potencjalnie, opóźnienia szczepienia i diagnoz sepsy.

Cel  Celem pracy jest porównanie częstości występowania diagnozy sepsy, potrzeby większego wspomagania oddychania, intubacji, drgawek i zgonów pośród zaszczepionych ELBW w ciągu trzech dni przed i po szczepieniu. 

Projekt, miejsce i uczestnicy  W ramach tego retrospektywnego badania kohortowego przeanalizowaliśmy dokumentację medyczną 13 926 niemowląt ELBW urodzonych w 28 tygodniu ciąży lub wcześniej, wypisane ze szpitala w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2012 r., z NICU zarządzanych przez Pediatrix Medical Group. 

Ekspozycja  Co najmniej jedno szczepienie w wieku 53 i 110 dni. 

Główne punkty końcowe i kryteria pomiaru  Częstość występowania diagnoz sepsy, potrzeby zwiększonego wspomagania oddychania, intubacji, drgawek i zgonów. 

Wyniki  Większość spośród 13 926 niemowląt (91,2%) poddano 3 lub większej liczbie szczepień. Częstość występowania diagnoz sepsy wzrosła z 5,4 na 1000 pacjento-dni w okresie przed szczepieniem do 19,3 na 1000 pacjento-dni w okresie po szczepieniu (skorygowany współczynnik częstości występowania [ang. adjusted rate ratio, w skrócie ARR], 3,7; 95% przedział ufności [ang. confidence interval, w skrócie CI], 3,2–4,4). Potrzeba zastosowania większego wspomagania oddychania wzrosła z 6,6 na 1000 pacjento-dni w okresie przed szczepieniem do 14,0 na 1000 pacjento-dni w okresie po szczepieniu (ARR, 2,1; 95% CI, 1,9–2,5), a liczba intubacji wzrosła z 2,0 na 1000 pacjento-dni do 3,6 na 1000 pacjento-dni (ARR, 1,7; 95% CI, 1,3–2,2). Częstość występowania skutków ubocznych po szczepieniu była podobna w przypadku szczepienia różnymi preparatami, w tym szczepionkami skojarzonymi w porównaniu ze szczepionkami pojedynczymi. U dzieci urodzonych w 23 lub 24 tygodniu ciąży występowało wyższe ryzyko zdiagnozowania sepsy oraz zastosowania intubacji po szczepieniu. Wyższe ryzyko zdiagnozowania sepsy po szczepieniu dotyczyło także dzieci, u których wcześniej wystąpiła sepsa. 

Wnioski i ich znaczenie  U wszystkich niemowląt ELBW w NICU wystąpiło wyższe ryzyko zdiagnozowania sepsy i potrzeby większego wspomagania oddychania oraz intubacji po standardowym szczepieniu. Nasze ustalenia nie stanowią dowodu na to, że lekarze nie powinni stosować szczepionek skojarzonych u niemowląt ELBW. Aby ocenić, czy określony czas podania oraz odstępy pomiędzy szczepieniami mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia skutków ubocznych oraz czy wcześniejsze wystąpienie sepsy u dziecka zwiększa ryzyko nietypowej odpowiedzi immunologicznej u niemowląt ELBW, należy przeprowadzić dalsze badania. 

WNIOSKI 

W badaniu wykryto zwiększone ryzyko wystąpienia skutków ubocznych po standardowych szczepieniach wykonywanych u niemowląt ELBW w NICU, w szczególności zdiagnozowania sepsy, zajścia potrzeby większego wspomagania oddychania oraz zastosowania intubacji. Częstość występowania powyższych skutków ubocznych spadała gwałtownie tuż przed dniem pierwszego szczepienia. Niższy wiek ciążowy (23 lub 24 tydzień) korelował z wyższym z ryzykiem zdiagnozowania sepsy i zastosowania intubacji po szczepieniu. Wcześniejsze wystąpienie sepsy u dziecka korelowało z wyższym ryzykiem zdiagnozowania sepsy po szczepieniu. Aby ocenić, czy określony czas podania oraz odstępy pomiędzy szczepieniami mają wpływ na ryzyko wystąpienia skutków ubocznych w okresie po szczepieniu oraz czy wcześniejsze wystąpienie sepsy u dziecka zwiększa ryzyko nietypowej odpowiedzi immunologicznej u niemowląt ELBW, należy przeprowadzić dalsze badania.

Źródło:

http://archpedi.jamanetwork.com/article.aspx?articleid=2300376